Zonder paasontbijt en niet op z'n paasbest zit ik al vroeg in de rol van mantelzorger. Ik tref mijn, door pijn gekwelde, schoonmoeder aan in verwarde toestand. Van mantelzorg naar professionele zorg; bellen, regelen, informeren, geruststellen, onderhandelen, wegslikken, complimenteren, nog meer regelen en... aflossen.
Eenmaal thuis gekomen, het eitje nog niet getikt, telefoon. Of ik toch nog even langs de huisartsenpost wil rijden om medicatie op te halen.
's Avonds nog even langs: geholpen, gerustgesteld, ingepraat en als laatste het licht uitgedaan.
Nu, de dag na dit paasweekend, sta ik al vroeg voor een coachgesprek in Delft in de file op de A13. Om de tijd te doden, Hilversum 1 op de radio. Een interview met Aad Koster, directeur van Actiz. Nu moet u weten dat ik zelf veel trainingen verzorg over het invoeren van zorgleefplannen aan de hand van het vier domeinen model van Actiz. Een prima model, maar dat terzijde.
Ik hoor Koster zeggen dat de zorg goedkoper kan door de inzet van meer mantelzorg en vrijwilligers. Ik flits terug naar het afgelopen weekend, zie mijn afhankelijke zorgbehoevende schoonmoeder voor ogen. Terwijl ik Koster dit hoor zeggen schieten de vier domeinen door mijn hoofd. Zoals gezegd, ik sta in de file en kijk om mij heen. Links zie ik een busje vol Polen, waarvan alleen de chauffeur niet slaapt, daarvoor een dikke Volvo met een even dikke vertegenwoordiger, druk telefonerend, rechts een oud Fordje, zo van Marktplaats met daarin een donker getinte dame, vermoedelijk van Surinaamse afkomst. Even raken onze blikken en ik knip vriendelijk naar haar en ik krijg een brede lach terug. Ik kijk om mij heen. Kijk naar dit kleurrijke gezelschap, mompel hardop: "zijn dit onze toekomstige vrijwilligers die de zorg goedkoper kunnen maken?"
Ik luister verder. Koster geeft een voorbeeld over een mevrouw opgenomen in het verzorgingshuis. "die was een beetje eenzaam..." Hoezo een beetje, kan dat: een beetje eenzaam? "..de verzorgster vraagt aan deze beetje eenzame vrouw, hoe deed u dit voordat u naar het verzorgingshuis ging?" "Nou, dan ging ze iedere dinsdagmiddag koffie drinken bij de buurvrouw...." "Welnu, verklaard Koster, waarom zou die buurvrouw dat nu niet meer doen, of gaat deze hulpbehoevende bewonster met een vrijwilliger samen gezellig op de koffie bij deze buurvrouw?" Kijk daar maken we de zorg nou een stuk goedkoper mee en lossen we direct het beetje eenzaamheid mee op!
Wat zullen ze in het Catshuis blij zijn, ik zie Wilders al een vreugdedansje maken bij dit soort van suggesties.
Na mijn gesprek onderschep ik een email op mijn telefoon: of ik toch nog even langs de apotheek wil rijden, en oja, mijn schoonmoeder heeft vanmorgen niet willen ontbijten. Onderweg stop ik bij de Hema voor een zak krentenbollen. Ik voorzie mijn hulpbehoevende schoonmoeder van medicatie en een krentenbol met suiker (domein 4: smakelijke hapjes). Onderwijl pleeg ik nog even een telefoontje naar de pijnpoli en regel ik de honden uitlaatdienst voor de viervoeter van mijn schoonmoeder. Een zoen en ik draai de deur achter haar op slot (domein 1: veiligheid, woon-leefklimaat).
Snel de auto in naar mijn volgende afspraak. Onderweg denk ik aan het bewuste interview met Koster, het busje Polen, de dikke Volvo-man en de breed lachende dame in het oude Marktplaats Fordje. Ik bedenk: toch mooi dat ik dit kan doen tussen alle werkzaamheden door. Misschien vervult het wel mijn paasgedachte? (domein 3: mentaal welbevinden).
Eenmaal aan gekomen op mijn volgende bestemming lees ik nog even een berichtje op mijn mobiel. Ook mijn eigen moeder van 86 moet binnenkort weer voor controle naar het ziekenhuis....
Ik ga naar mijn afspraak, een acquisitie gesprek over een training over zorgleefplannen voor medewerkers in de zorg. U raad het al, volgens het model met de vier domeinen van... meneer Koster van Actiz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten